M’ar’cord, gosc’ com a tann, l’ luepp ‘nda na cost mancos

M’ar’cord, gosc’ com a tann, l’ luepp ‘nda na cost mancos,
sott na cers e n’dret a na sc’kangaman, v’cein na sc’nestr.
E po’ l’ pueip e l’ paposs, pasteur e pequr, l’ casedd, l’ can,
tutt n’ monn n’da na sc’kat’l, asseij da for e s’ m’tteij n’derr.

D’vzion e sciuk, ier bell a l’ fo e ier bel a l’ wuordà, a fa l’ fuk
k’ na l’cioredd sott la cart, a fa l’acq’ k’ la stagnol e l’ man.
E d’ wuardav, focc iern sciost gend ca facinn s’rvezij: l’ pon,
tagghiann l’ leun e g’rann la caudor, o p’sann contratimb.

E peur mo’ ca quann l’ foceim, valend faceim e l’agg’stom,
s’ l’ guard send l’addor d’ l’ luepp, e com a tann, nan s’acc
addeic se iè n’ fuatt d’ sciuk o iè acc’ssè sc’kett p’ la d’v’zion.

Ma mo’ na m’ n’ prem, mo’ m’ l’ guard e vesc cé vuol pust,
addò vaij agg’stot e ‘ddo non, cé manc e cé avanza, p’cché,
aggeir, aggeir, peur c’ fazz grann, angor m’ piac a l’ wuordà.

Questa voce è stata pubblicata in libertà di espressione, poesia e contrassegnata con , , , , . Contrassegna il permalink.

Lascia un commento